Dziś będziemy spacerować po Muzeum Śledzia w Siglufjörður na północy Islandii. Wyjątkowo nie będziemy podziwiać wspaniałej architektury, ani dzieł sztuki najwspanialszych artystów. Udamy się do Muzeum Śledzia! Surowy klimat Islandii, język, niezmierzona krajobrazy. Zapraszamy do zanurzenia się islandzkie opowieści.

Oprócz muzeów ze pokazujących i opowiadających o sztuce, w ostatnich latach zaczęły pojawiać się muzea tematyczne, upamiętniające ważny, lub z jakiegoś powodu interesujący okres w rozwoju miasta, wsi, cywilizacji. Na całym świecie spotkać więc możemy muzea opowiadające o konkretnych przedmiotach, fabrykach, potrawach, zawodach, ludziach, florze i faunie.

Przy okazji dzisiejszego spaceru zapraszamy Was także do gotowania, smakowania i eksperymentów kulinarnych. Próbowaliście śledzia po islandzku? Zobaczcie przepis Tu. A jeśli macie ochotę dowiedzieć się więcej o islandzkiej kuchni wejdźcie Tu.

Jeśli chcesz rozpocząć zwiedzanie kliknij Tu.

Strona przygotowana została w języku angielskim, może być więc świetnym miejscem na praktykę czytania w tym języku. Szczególnie polecamy obejrzenie filmików znajdujących się na stronie Tu.

Więcej informacji i zdjęć o budynku muzeum znajdziesz Tu.

O Historii powstania muzeum

Muzeum mieszczące się w dawnych portowych barakach, praktycznie bez wszechobecnych multimediów i „hi-techów”, senne, położone na końcu świata, opowiadające o jednej tylko grupie kręgowców morskich. A jednak docenione przez jurorów nagrody EMYA w 2004 roku. To niepozorne muzeum „na końcu świata”, to Muzeum Śledzia w Siglufjörður na północy Islandii.

Miasto położone jest na północnym krańcu wyspy i mniej więcej do połowy XX wieku przez większość roku było niedostępne od strony lądu. Stosunkowo niedawno powstały tunele, które zapewniają wygodne połączenie lądowe przez cały rok. Dawna droga przez góry dziś wykorzystywana jest do celów turystycznych i rekreacyjnych.

Po wyjechaniu z tunelu oczom gości ukazuje się miasteczko o niskiej zabudowie, malowniczo położone nad fiordem o tej samej nazwie. Pierwsza połowa XX wieku to okres niebywałego rozkwitu Siglufjörður, które było wówczas centrum połowu i przetwórstwa śledzi. Rybołówstwo zajmuje nadal ważne miejsce w gospodarce miasta i regionu, ale o dawnej świetności przypomina już tylko muzeum.