Dziś będziemy spacerować po Alhambrze, średniowiecznej twierdzy pobudowanej na wzgórzu w Grenadzie. Niektórzy mówią, że roztaczają się stamtąd najpiękniejsze widoki na miasto. Zapraszamy do podziwiania z nami kunsztu rzemieślników, którzy wykuli w marmurze niemalże koronkowe ozdoby, stworzyli kolorowe terakoty, które podziwiamy do dziś. Chodząc po kamiennych schodkach do dziś, czuć przepych i magie miejsca.

Miasto w mieście
Rozpoczęta w XIII wieku budowa została zainicjowana przez Muhammada I Ibn Yusufa, pierwszego władcę z dynastii Nasrydów. Od początku było jasne, że Alhambra będzie czymś więcej więcej niż pałacem, zamkiem czy fortecą. Wraz z nadejściem kolejnych władców miejsce to rozrastało się do niebotycznych rozmiarów. Było rozbudowywane i modyfikowane, by jak najlepiej odpowiadać na potrzeby swoich mieszkańców. Zdaniem niektórych było to miasto w mieście. Znajdowały się tu meczety, szkoły, ogrody, łaźnie, baseny, krużganki, dziedzińce, skwery, warsztaty… Królewskie komnaty istniały wespół z domostwami mieszkańców o niekoniecznie królewskich korzeniach. Mimo istotnych różnic społecznych między mieszkańcami Alhambry panowały spokój i harmonia.

Pożegnanie z baśnią…
Czasy rozkwitu Alhambry dobiegły końca 2 stycznia 1492 roku. Wtedy to Granada została ostatecznie zdobyta przez chrześcijańskie wojska rekonkwisty, a Maurowie na zawsze stracili jeden z najcenniejszych skarbów swojej cywilizacji.W przeciwieństwie do wielu innych muzułmańskich budowli, jakie powstały na terenach dzisiejszej Hiszpanii, Alhambra na szczęście ocalała przed zniszczeniem i zapomnieniem. Jej piękno i rozmach sprawiły, że zrobiła ona wrażenie nawet na katolickich władcach. Zamiast więc równać to miejsce z ziemią, postanowili oni „wzbogacić je” o kilka dodatkowych obiektów, które miały być symbolem władzy chrześcijańskiej. Mowa o królewskim pałacu, klasztorze oraz kościele wybudowanym w miejscu dawnego meczetu.

WARTO WIEDZIEĆ: Jeśli zależy Ci na pięknych widokach, wybierz się na Wieżę Czuwania (Torre de la Vela), z której rozpościera się piękny widok na Alhambrę.

Alhambra od nowa
Mimo swego ogromnego wdzięku Alhambra w kolejnych wiekach zaczęła popadać w ruinę. Widać to było już w XVII wieku, natomiast dwa wieki później w trakcie inwazji wojsk napoleońskich cudem uniknęła wysadzenia w powietrze!Dopiero w XIX wieku zaczęto zwracać z powrotem większą uwagę na ten zabytek. W 1870 roku obiekt ten został wpisany na listę hiszpańskich zabytków narodowych. Wtedy też zaczęto dokonywać licznych renowacji i odtwarzania elementów budowli, które uległy częściowemu lub całkowitemu zniszczeniu. Ostatecznie w 1984 roku Alhambra została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, z roku na rok przyciągając tym samym wciąż większe tłumy turystów zainteresowanych historią i pięknem tego miejsca.

W prowincji Granada urodził się, a następnie przez wiele lat mieszkał i tworzył znany hiszpański poeta Federico García Lorca. Oto jeden z jego wierszy, w którym wspomniana jest Granada.

Gazela miłości, której nie można zobaczyć

Tylko po to, by usłyszeć