#POKOLENIA

Świadczenie 500+ przysługuje nie tylko na dzieci. Mogą je też otrzymać osoby dorosłe jeśli spełniają dwa warunki –  są niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji oraz nie otrzymują emerytury, renty ani innych stałych świadczeń od państwa albo otrzymują je, ale w kwocie nie większej niż 1896,13 zł.

Świadczenie uzupełniające 500+ przysługuje osobom: posiadającym polskie obywatelstwo i mieszkającym w Polsce lub cudzoziemcom, którzy zalegalizowali pobyt w naszym kraju, posiadającym orzeczenie o niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, nieotrzymującym emerytury, renty ani innych stałych świadczeń ze środków publicznych lub otrzymującym te świadczenia, ale w wysokości nieprzekraczającej łącznie 1896,13 zł. Wyjątkiem są osoby aresztowane lub przebywające w więzieniach, którym 500+ nie przysługuje (ograniczenie to nie dotyczy odbywających karę w systemie dozoru elektronicznego).

Do kwoty 1896,13 zł nie wlicza się renty rodzinnej dziecka, która została mu przyznana z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji lub całkowitej niezdolności do pracy do pracy przed ukończeniem 16 roku życia albo podczas nauki w szkole przed ukończeniem 25 roku życia

Jak uzyskać świadczenie?

 Świadczenie uzupełniające 500+ nie jest przyznawane z urzędu – aby je otrzymać, trzeba wystąpić z wnioskiem do ZUS. Druk można pobrać ze strony www.zus.pl, jest też dostępny w salach obsługi klientów w placówkach ZUS. Wypełniony wniosek można przesłać tradycyjną pocztą lub złożyć go elektronicznie przez Platformę Usług Elektronicznych ZUS. Wszystko można załatwić osobiście lub przez przedstawiciela ustawowego, pełnomocnika lub opiekuna.

Do wniosku o świadczenie 500+ należy dołączyć orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji, orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji albo aktualne orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów (jeśli taki dokument był już złożony w ZUS, np. przy ubieganiu się o emeryturę lub rentę, nie trzeba go teraz dołączać).

Tak samo rzecz się ma w przypadku zagranicznej emerytury, renty lub innego świadczenia – jeżeli się je pobiera, trzeba dołączyć dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń, wystawiony przez instytucję właściwą w danym kraju do tego typu spraw.

Jeśli zainteresowany nie ma orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo upłynął okres jego ważności, do wniosku może dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza nie wcześniej niż na miesiąc przed złożeniem wniosku, a także – jeżeli taką posiada – dokumentację medyczną oraz inną istotną przy orzekaniu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, np.: wyniki badań, dokumentację przebytego zabiegu czy rehabilitacji leczniczej lub zawodowej itp.

Osoby, które nie potrafią wypełnić wniosku, uzyskają pomoc we wszystkich placówkach ZUS – na salach obsługi klientów lub pod numerem telefonu 22 560 16 00.

Kiedy i na jakie świadczenie można liczyć?

Świadczenie uzupełniające przyznawane jest od miesiąca, w którym spełni się wymagane warunki, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym wniosek dotrze do ZUS. Natomiast jeśli sprawa budzi jakiekolwiek wątpliwości – to nie wcześniej niż w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Świadczenie uzupełniające wynosi 500 zł. W takiej wysokości otrzyma je osoba niepobierająca z państwowej kasy emerytury, renty ani innego świadczenia pieniężnego. Dostanie je też osoba korzystająca z tych świadczeń, jeżeli ich suma nie przekracza 1396,13 zł. Jeśli są one od tej kwoty wyższe, ale nie przekraczają 1896,13 zł, świadczenie uzupełniające będzie pomniejszone o różnicę między kwotą 1896,13 zł a łączną kwotą pobieranych przez zainteresowanego świadczeń według zasady złotówka za złotówkę.

O czym trzeba pamiętać, korzystając z 500+?

 Osoba pobierająca 500+ ma obowiązek powiadomić ZUS o wszelkich zmianach, które mają wpływ nie tylko na prawo do tego świadczenia, lecz także na jego wysokość. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy uzyska ona prawo do innego świadczenia pieniężnego ze środków publicznych (w tym emerytury lub renty, które przyzna KRUS lub inny organ emerytalny) i będzie takie świadczenie pobierać, ale też sytuacji, gdy zwiększy się kwota już pobieranego, przyznanego wcześniej świadczenia. Należy też powiadomić ZUS w przypadku aresztowania lub trafienia do więzienia. Jeśli zatai się te fakty przed ZUS i będzie się pobierać świadczenie 500+, do którego faktycznie utraciło się prawo, trzeba będzie je zwrócić. Podobną konsekwencją jest niepowiadomienie ZUS o zmianach i pobranie świadczenia w zawyżonej kwocie, z tym że w tym przypadku trzeba zwrócić tylko jego zawyżoną część.

Co można zrobić, jeśli ZUS odmówi przyznania 500+ lub przyznana kwota jest za niska?

Jeśli ZUS odmówił przyznania 500+ lub przyznał je w kwocie za niskiej, a zainteresowany nie zgadza się z tą decyzją, może odwołać się od niej do sądu okręgowego – wydziału pracy i ubezpieczeń społecznych, właściwego ze względu na swoje miejsce zamieszkania. Trzeba to zrobić za pośrednictwem ZUS w ciągu miesiąca, licząc od dnia otrzymania decyzji. I dobrze jest o tym terminie pamiętać, jeśli go bowiem przegapimy, decyzja się uprawomocni i nie będzie można jej zaskarżyć.

Odwołanie najlepiej złożyć na piśmie i wysłać pocztą, ale można też zrobić to ustnie w formie protokołu w placówce ZUS lub elektronicznie przez PUE ZUS. Odwołujący się nie ponosi z tego tytułu żadnych opłat.

Źródło: Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji