Opowieści zaczerpnięte z Owidiuszowych Metamorfoz stały się inspiracją dla wielu barokowych dzieł. Trudno się dziwić, wszak starorzymski poemat obfituje w zachwycające i pełne symboli historie, a tytułowy motyw przemiany daje twórcom przestrzeń do różnorakich interpretacji. Doskonałym tego przykładem jest mit o miłości pasterza Acisa i nimfy Galatei, który przekuty przez Johna Gaya (zapewne z pomocą innych poetów) w znakomite libretto stał się podstawą jednoaktowej opery Georga Friedricha Haendla. Nowej scenicznej interpretacji tego mieniącego się barokowym światłocieniem dzieła podjęła się Natalia Kozłowska.
Treść opery jest z pozoru prosta. Młodzi pałają wzajemną miłością, lecz ich szczęście przerywa okrutny atak cyklopa Polifemusa. Odrzucony przez nimfę olbrzym pozbawia Acisa życia. Galatea jednak swą czarodziejską mocą przemienia kochanka w strumyk, czyniąc go nieśmiertelnym. Jakże piękne odzwierciedlenie znajdują uczucia targające bohaterami w muzyce Haendla – z jednej strony rozbrzmiewa miłość, szczęście i spełnienie, z drugiej grzmi rozczarowanie i wściekłość. Pełne życia i radości arie kochanków zwieńczone duetem Happy we! kontrastują z wprowadzającym złowieszczy nastrój chórem Wretched lovers obfitującym w muzyczne symbole – od galopujących imitacji, po przerywane pauzami akordy. Czarowne brzmienie utrzymanej w pastoralnym nastroju finałowej arii Galatei niesie ukojenie i wiarę w niepokonaną siłę miłości.