O spektaklu

Nikt nie zinterpretował chyba jeszcze izolacji w kategoriach czaru. W powieści Tomasza Manna, będącej metaforą kryzysu europejskiej kultury, górskie sanatorium pozwalało kuracjuszom_kom na odseparowanie się od rzeczywistości społeczno-politycznej i skupienie na wewnętrznych procesach, jakie uruchomiła w nich choroba. Zanurzeni_one w uzdrowiskowej codzienności i skoncentrowani_e na sobie samych, ulegli_ły czarowi izolacji.

W spektaklu Michała Borczucha to lockdown sprawia, że lokatorzy_rki kamienicy, jak pacjenci_tki sanatorium, oddają się rozmowom i filozofowaniu oraz praktykują nieme rytuały dbania o siebie. Owijając się w koce realizują różne protokoły kontroli i zagłębiają się w lekturę Czarodziejskiej góry. Pod wpływem czaru funkcjonują w zawieszeniu między pozornie sprzecznymi pragnieniami, by stan zawieszenia trwał jak najdłużej i by życie jak najszybciej wróciło do normy.

Rozpisanie Czarodziejskiej góry Manna na dwa złączone linią narracyjną sezony o odmiennej dynamice i różnych obsadach, pozwala publiczności odczuwać czas spektaklu w jego różnych gęstościach, w jego materialności i umowności jednocześnie. Odsłania też kruche struktury fikcji, na których budujemy swoją rzeczywistość i którym pozwalamy się czarować.

Pod wpływem czaru bohaterowie_rki Czarodziejskiej góry Borczucha zyskują też świadomość własnego uprzywilejowania. Zaczynają dostrzegać pojedyncze osoby i całe grupy społeczne, których wcześniej nie dostrzegali_ły. Zauważają różnice klasowe i klasowe aspekty ludzkiej pracy. Jak pacjenci_tki sanatorium prowadzą długie rozmowy na temat czasu, subiektywnego odczucia przestrzeni publicznej, poczucia sprawczości, zmieniających się relacji społecznych i nowych sposobów wykonywania pracy, praktykowania opieki i troski. Zastanawiają się, jak wszystkim istotom ludzkim i więcej-niż-ludzkim umożliwić wspólne życie.

Obsada: Jan Dravnel, Izabella Dudziak, Monika Frajczyk, Mateusz Górski, Magdalena Kuta, Lech Łotocki, Maria Maj, Monika Niemczyk, Sebastian Pawlak, Agnieszka Żulewska, Piotr Piotrowicz

Twórcy i twórczynie:
reżyseria: Michał Borczuch
adaptacja i dramaturgia: Tomasz Śpiewak
scenografia i kostiumy: Doris Nawrot
muzyka: Bartosz Dziadosz
wideo: Krzysztof Bagiński
reżyseria światła: Robert Mleczko
choreografka „baletu odmiarzy”: Monika Frajczyk
asystent reżysera: Piotr Piotrowicz
asystentka scenografki i kostiumografki: Julia Zawadzka
inspicjentka: Katarzyna Gawryś
kierowniczka produkcji: Magda Igielska