Don Giovanni

UWAGA! Spektakl dla widzów dorosłych !!!

W czasie trwania spektaklu dwukrotnie będą użyte krótkotrwałe światła stroboskopowe.

33. Festiwal Mozartowski w Warszawie

Teatr Warszawskiej Opery Kameralnej

Wolfgang Amadeusz Mozart

Don Giovanni

 Il dissoluto punito, ossia Il Don Giovanni

Opera w dwóch aktach, recytatywy w języku polskim w przekładzie Stanisława Barańczaka

Czas trwania: 180 min., 1 przerwa (15 min.)

Kierownictwo muzyczne: Tadeusz Kozłowski
Inscenizacja i reżyseria: Michał Znaniecki
Scenografia: Rafał Olbiński, Luigi Scoglio
Kostiumy: Michał Znaniecki
Choreografia: Inga Pilchowska
Reżyseria światła: Dawid Karolak
Multimedia: Karolina Jacewicz

OBSADA:

Don Giovanni – Łukasz Klimczak
Leporello – Adam Zaremba
Donna Anna – Joanna Moskowicz
Donna Elwira – Natalia Rubiś
Zerlina – Aleksandra Borkiewicz-Cłapińska
Don Ottavio – Aleksander Kunach
Masetto – Dawid Biwo
Commendatore – Remigiusz Łukomski

Tancerze:
Katarzyna Reisch, Anna Reisch, Ewelina Kruk, Joanna Kierzkowska, Zyta Bujacz-Dziel,  Natalia Jóźwiak 

Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej
Kierownik Zespołu Wokalnego – Krzysztof Kusiel-Moroz

Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense

Dyrygent
Adam Banaszak

Muzyki „Don Giovanniego” nie można zapomnieć. Od pierwszej chwili, od groźnego uderzenia andante w d-moll (uwertura), i dalej tanecznego allegro D-dur, i dalej… Idealny początek dramma giocoso, wesołego dramatu (!), z którego nikt jak on, Mozart, nie wycisnął pełni. Tak genialnej i doskonałej. Pełno tu tajemnic i pytań. Do czego tak naprawdę doszło między Donną Anną a Don Giovannim? Czy Anna, Don Ottavio (a także Donna Elwira), są w stanie zabić? Czy rzeczywiście w katalogu kochanka znajdziemy 2065 imion, nazwisk, adresów? Dlaczego Zerlina prosi Masetta, żeby ją bił? Kim jest pokojówka Elwiry? Jaką rolę w tym wszystkim pełni Leporello (narrator, przyjaciel, maska, alter ego, lustro)? I po ludzku: czym jest miłość („Don Juan zabija miłość” – pisał Shaw), wolność („Viva la liberta”), śmierć?

I najważniejsze: kim jest Don Giovanni? Albo raczej: kim jest Komandor? Mnożenie pytań. Pisał Michał Bristiger: „Zostało popełnione zabójstwo (nowy to w historii opery moment dramaturgiczny!). A jest to wydarzenie »graniczne«, to znaczy zawiera w sobie absolutną nieodwołalność. Opera opowiada o tej nieodwołalności, o nieuchronności objęcia Don Giovanniego przez siłę spoza codziennego świata, bez względu na to, w jaki sposób zwiąże się ona z karą”. A więc zabójstwo, zbrodnia, nieuchronność, kara. Może potępienie, piekło. Oto nowy początek dramma giocoso, komedii ludzkiej, w której nie ma się z czego śmiać.

***

Mnie się to przedstawienie podoba. Jest ono czymś więcej niż najnowszą premierą w teatrze.

To wydarzenie!
W projekcjach autorstwa Rafała Olbińskiego buzują emocje i podświadomość tytułowego bohatera.

Alina Ert-Eberdt – Segregatory