Muzyka na wodzie / Muzyka ogni sztucznych Georg Friedrich Händel

Program:

G. F. Haendel – Muzyka Ogni Sztucznych HWV 351

G.F. Haendel – Muzyka na Wodzie (trzy suity F-dur, D-dur, G-dur kolejne HWV 348, 349, 350)

 Dyrygent:
Paul McCreesh

Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense

Muzyka na wodzie to instrumentalna kompozycja Georga Friedricha Händla wykonana z okazji przejazdu króla Jerzego I po Tamizie. Składają się na nią trzy suity (F-dur, D-dur i G-dur), które powstały na trzy różne okazje w ramach popularnej wówczas plenerowej muzyki rozrywkowej, granej w parkach i pałacowych ogrodach. Na kompozycję składają się tańce dworskie, ludowe, kantylenowe, adagia, arie, instrumenty smyczkowe oraz dęte. Dzieło to stanowi doskonały przykład barokowej muzyki rozrywkowej i jest obecnie jednym z najpopularniejszych dzieł Händla.

Muzyka ogni sztucznych jest suitą skomponowana przez Händla w 1749 roku na zamówienie króla Wielkiej Brytanii. Utwór miał być muzyczną oprawą pokazu sztucznych ogni urządzanego z okazji zakończenia wojny.
Pierwsze publiczne wykonanie odbyło się 21 kwietnia 1749 roku. Zainteresowanie było tak ogromne, że tłumy zmierzające na koncert spowodowały jeden z pierwszych korków w historii Londynu, blokując na trzy godziny centrum miasta. Koncert zaś okazał się ogromnym sukcesem Händla.
Muzyka ogni sztucznych składa się z dwóch części – uwertury, którą grano przed puszczaniem fajerwerków i suity małych utworów, granych w czasie pokazu i alegorycznie odpowiadających niektórym jego fragmentom.
Pisząc Muzykę ogni sztucznych Händel zmuszony był zrezygnować z instrumentów smyczkowych. Król życzył sobie, żeby w czasie pokazu grał zespół złożony z instrumentów kojarzących się z wojskiem czyli dętych i perkusyjnych. Po pokazie Händel przepisał utwór z przeznaczeniem do wykonywania go na koncertach i włączył wtedy do zespołu skrzypce, altówki i wiolonczele.