Il barbiere di Siviglia (Cyrulik sewilski) to jedno z najsłynniejszych dzieł Gioacchina Rossiniego. Choć jego napisanie zajęło ponoć kompozytorowi zaledwie trzy tygodnie, to okazało się jednym ze szczytowych osiągnięć w gatunku opera buffa. Skrząca się od oryginalnych muzycznych pomysłów kompozycja obfituje w kunsztowne arie i zabawne dialogi. Doskonałość muzycznych rozwiązań potęguje znakomite libretto, które Cesare Sterbini ułożył na podstawie sztuki Pierre’a Beaumarchais’go.
Dziś nie każdy pamięta, że prapremiera słynnej opery Rossiniego odbyła się pod tytułem Almaviva, ossia L’inutile precauzione (Almaviva lub Zbyteczna ostrożność). Zmiana oryginalnego tytułu stanowiła jeden z licznych zabiegów mających na celu zjednanie rzymskiej publiczności. Spodziewano się bowiem, że wykorzystanie przez młodego Rossiniego tekstu, na kanwie którego powszechnie szanowany Giovanni Paisiello skomponował wcześniej własną operę, może wzbudzić negatywne emocje. I rzeczywiście. Na nic zdało się uzyskanie zgody mistrza oraz wyjaśnienie dołączone do programu. Wszelkie próby załagodzenia sytuacji okazały się daremne, a premiera, która odbyła się w Teatro Argentina w Rzymie 20 lutego 1816 roku, zakończyła się fiaskiem.
Jednak już drugie przedstawienie publiczność przyjęła z należytym uznaniem. Wkrótce zaś opera zyskała sławę nie tylko we Włoszech, ale i na całym świecie. Przyjąwszy ostatecznie tytuł tożsamy z literackim pierwowzorem, Il barbiere di Siviglia Rossiniego bawi i zachwyca również dziś.