Ale nie chcę być gołosłowny. Na dobry początek przeczytajcie parę truizmów z kolekcji „Truizmy” Jenny Holzer. Te zdania, pozornie proste jak cep, w kontekście języka migowego odjeżdżają w nowych kierunkach:

Słuchaj, kiedy twoje ciało mówi.

Ludzie, którzy nie pracują rękami to pasożyty.

Słowa zwykle nie wystarczają.

Opis jest ważniejszy, niż metafora.

Abstrakcja jest rodzajem dekadencji.

Jesteś odpowiedzialny za określenie, co rzeczy znaczą.

„Jeden gest” to rzecz o językach migowych.

To spektakl o porozumiewaniu się ze światem – światem słyszących i światem innych Głuchych. Interesuje mnie tu komunikacja – przekazywanie (i wytwarzanie, przetwarzanie) wiedzy, emocji, kultury. Jeśli język określa rzeczywistość („Granice mojego języka są granicami mojego świata”, jak to opisuje Wittgenstein), to czego możemy dowiedzieć się o świecie z języków Głuchych? Co w ich doświadczeniach komunikacji jest uniwersalne, a co – wyjątkowe? (I jakim cudem nikt z moich przyjaciół nie ma Głuchych przyjaciół?)

Wojtek Ziemilski

Reżyseria: Wojtek Ziemilski
Scenografia, współpraca reżyserska: Wojciech Pustoła
Reżyseria świateł: Artur Sienicki
Muzyka: Aleksander Żurowski
Kostiumy: Krystian Jarnuszkiewicz

Występują:
Marta Abramczyk
Jolanta Sadłowska
Pavel Sosinski
Adam Stoyanov

Inspicjentka: Marta Śmierzchalska
Asystentka reżysera: Joanna Niemirska
Konsultacje: Katarzyna Głozak
Tłumaczenie: Katarzyna Głozak, Joanna Ciesielska

Premiera: 24 września 2016