Ekranizacja jednej z najgłośniejszych gotycki powieści grozy autorstwa Brama Stokera. Pierwszy i najgłośniejszy z Universalowskich Monster Movies – filmów o potworach stanowiących początek tego, co w światowym kinie nazywamy horrorem.

„Children of the night…What music they make!”: pierwsza kwestia wypowiedziana z ekranu przez hrabiego Draculę (w legendarnej kreacji Beli Lugosiego, węgierskiego imigranta, który z racji słabej znajomości angielskiego swojej kwestii uczył się ponoć fonetycznie) zapisała się na stałe w annałach kina. Do dzisiaj demoniczny hrabia pozostaje jedną z najczęściej pojawiających się na ekranie fikcyjnych postaci. Figura tajemniczego, egzotycznego hrabiego, który pojawia się w naszym świecie żeby porywać i pić krew tutejszych kobiet stała się archetypem groźnego, niezrozumianego Obcego, równocześnie odpychającego i przerażającego oraz niepokojąco pociągającego.

NIECHCIANI – WIZERUNEK OBCEGO W KINIE

Od kilku miesięcy na Polsko-Białoruskiej granicy koczuje w trudnych warunkach grupa imigrantów. Ludzi, którzy w poszukiwaniu lepszego miejsca do życia postawili wszystko na jedną kartę i znaleźli się w potrzasku – nie mogą wjechać do Unii Europejskiej, nie mogą wrócić do swojej ojczyzny. Stali się niechcianymi, anonimowymi osobami, które z różnych powodów znajdują się poza społeczeństwem, nie dotyczą ich zasady, nie obowiązują prawa, są poza marginesem. Historia zna wiele przypadków, kiedy jedna grupa wypycha inną poza nawias: tak traktowano rdzennych mieszkańców obu ameryk, Czarnych, Żydów, Słowian, Chińczyków, Arabów… listę można ciągnąć w nieskończoność i odmieniać ją przez przypadki – religijne, rasowe, światopoglądowe. Jak w światowym kinie wygląda figura obcego? I dlaczego nasza pamięć o tym, że także Polacy bywali wypędzani, niechciani, musieli uciekać i prosić o azyl, jest tak krótka?