Dwie rodziny, dwa klany i dwa światy spotykają się w ociekającym przepychem wielkim domu na przedmieściach Seulu. Film będący z pozoru thrillerem, w istocie wyrasta na bardzo ciekawą parabolę klasowych relacji w bardzo hierarchicznym Koreańskim społeczeństwie. Film dobitnie pokazuje, że żeby być Obcym, wcale nie trzeba być przybyszem z innego kraju – wystarczy inny poziom materialny.

Nagrodzony Złotą Palmą w Cannes i aż czterema Oscarami (w tym za najlepszy film – pierwszy raz w historii po te laury sięgnął film nieanglojęzyczny) zaskakujący metaforyczny dramat koreańskiego reżysera Bong Joon Ho.

NIECHCIANI – WIZERUNEK OBCEGO W KINIE

Od kilku miesięcy na Polsko-Białoruskiej granicy koczuje w trudnych warunkach grupa imigrantów. Ludzi, którzy w poszukiwaniu lepszego miejsca do życia postawili wszystko na jedną kartę i znaleźli się w potrzasku – nie mogą wjechać do Unii Europejskiej, nie mogą wrócić do swojej ojczyzny. Stali się niechcianymi, anonimowymi osobami, które z różnych powodów znajdują się poza społeczeństwem, nie dotyczą ich zasady, nie obowiązują prawa, są poza marginesem. Historia zna wiele przypadków, kiedy jedna grupa wypycha inną poza nawias: tak traktowano rdzennych mieszkańców obu ameryk, Czarnych, Żydów, Słowian, Chińczyków, Arabów… listę można ciągnąć w nieskończoność i odmieniać ją przez przypadki – religijne, rasowe, światopoglądowe. Jak w światowym kinie wygląda figura obcego? I dlaczego nasza pamięć o tym, że także Polacy bywali wypędzani, niechciani, musieli uciekać i prosić o azyl, jest tak krótka?