Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu
cząstka nie byle jaka […]
– pisał Horacy, który nieśmiertelność zyskał dzięki swej twórczości. W pozostawionych dziełach oraz wdzięcznej pamięci wychowanków i przyjaciół żywi pozostają także Mistrzowie opery, którym dedykowane jest przedstawienie: Stefan Sutkowski, Andrzej Sadowski i Ryszard Peryt. Jednak w obliczu trwającej od wielu miesięcy tuż za naszą wschodnią granicą wojny, spektakl przyjmuje szerszy, uniwersalny wydźwięk, stanowiąc refleksję o istocie poświęcenia w imię wyższych wartości i sensie ludzkiego cierpienia.
W realizacji wykorzystane zostały trzy przejmujące kompozycje słynnego Wiedeńczyka. Spektakl otwiera wzniosłe, skłaniające do zadumy Kyrie KV 341 – kompozycja utrzymana w żałobnej tonacji d-moll powstała w ostatnich latach życia Mistrza. Następnie zabrzmi niezwykle ekspresyjne Maurerische Trauermusik KV 477, pogrzebowy utwór napisany latem 1785 roku. Sercem spektaklu jest kantata Davide penitente, która stanowi szczególny rodzaj wtórnego opracowania własnego wcześniejszego dzieła. Mozart nie tyle zainspirował się już wcześniej wykorzystanym fragmentem, co dosłownie przekopiował muzykę z dwóch uprzednio ukończonych części mszalnych (Kyrie i Gloria z Mszy c-moll KV 427). Dodał do nich jednak nową treść oraz uzupełnił o dwie arie i finałową kadencję. Łaciński tekst liturgii wykorzystany w pierwowzorze zastąpiły włoskie parafrazy biblijnych psalmów Dawidowych, niosące nadzieję na to, że smutek, strach i rozpacz zostaną przezwyciężone przez pokój i światłość.