PASJA według św. Jana / J. S. Bach

Wykonawcy:

Simone Kermes – sopran
Rafał Tomkiewicz – alt
Aleksander Kunach – Ewangelista
Sungmin Song – tenor
Artur Janda – Jezus, bas
Łukasz Górczyński – Piłat

Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej
Kierownik – Krzysztof Kusiel-Moroz

Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense

Dyrygent:
Michał Maciaszczyk

Pasja Janowa w opinii nie tylko krytyków muzycznych i muzykologów, ale również specjalistów szeroko pojmowanej sztuki i osiągnięć człowiek w ujęciu globalnym, to arcydzieło – podobnie jak pasja oparta na ewangelii św. Mateusza, wpisane do grona najważniejszych owoców naszej cywilizacji.

Pasja wg św. Jana jest dziełem wcześniejszym od słynnej Pasji Mateuszowej (1729), przez wiele lat cyzylowanym przez samego Lipskiego Kantora. Skomponowana i wykonana w Wielki Piątek 1724 roku w lipskim kościele św. Mikołaja, kolejną odsłonę z licznymi zmianami miała w innym lipskim kościele św. Tomasza (wersja z 1727 roku wykonywana jest do dzisiaj). Nie zakończyło to jednak prac nad Pasją. Inna jej wersja – niedokończona – datowana jest na rok 1749.

Muzyka Jana Sebastiana Bacha każda nutą zdaje się potwierdzać słuszność słów Marcina Lutra, który mówił: Pasja Chrystusa nie może być odgrywana słowami i udawaniem, ale samym prawdziwym życiem. Stąd u Bacha właśnie dzieła pasyjne uzyskują niespotykany u innych balans między powagą i ciężarem opisu męki Pana z doskonałością frazy, wręcz ulotnością arii.

Pasja Janowa od otwierającego ją chóru Panie, nasz Władco, którego chwałę wielką głosi każda z ziem! po finały Słodko śpij święte doczesne ciało/Ach Panie, ześlij umiłowanego anioła, odwołuje się wprost do zapisu ewangelisty (II rozdział), począwszy od  pojmania Jezusa do złożenia Jego ciała do grobu po ukrzyżowaniu.

Erudyci mówią wprost, że dziełem tym Bach sam modli się do Boga, a ciężar nut zdaje się prosić o odkupienie win. Win nas wszystkich.