Dostępność wydarzenia
Okno dialogowe zawierające informacje o dostępności wydarzenia.
Dostępność
Miejsca parkingowe
- Czy na terenie obiektu lub w jego okolicy znajdują się miejsca parkingowe?Tak
- Czy korzystanie z parkingu jest odpłatne?Nie
- Czy zapewniono miejsca parkingowe dla osób z niepełnosprawnością? (na terenie obiektu lub w strefie publicznej)Tak
Wejście
- Gdzie znajduje się wejście dostępne dla osób poruszających się na wózku?Wejście główne
- W jaki sposób osoba poruszająca się na wózku może dostać się do budynku?Samodzielnie
- W jaki sposób można dostać się do wejścia?Z poziomu terenu
- Jaka jest szerokość drzwi wejściowych?2m
- Wysokość progu przy drzwiach0 cm
Toalety
- Czy zapewniono toaletę dla osób z niepełnosprawnością?Tak
Dostępność wydarzenia
- W jaki sposób zapewniona zostanie dostępność wydarzenia?
- Czy organizator wydarzenia zapewnia asystenta?Nie
- Czy organizator wydarzenia zapewnia miskę z woda dla psa przewodnika/asystującego?Tak
- Czy w miejscu wydarzenia jest miejsce wyciszenia?Nie
- Czy organizator wydarzenia przygotował przedprzewodnik dla osób z autyzmem lub z niepełnosprawnością intelektualną?Nie
Solarium Nowego Teatru: Krzysztof Bagiński
sie
Warszawa,
Nowy Teatr
| Organizator | Strona organizatora | Znajdź go na: |
| Nowy Teatr w Warszawie | nowyteatr.org/pl |  Strona organizatora w serwisie Facebook Strona organizatora w serwisie Instagram Strona organizatora w serwisie YouTube |
| Kalejdoskop 3 Krzysztof Bagiński Solarium Nowego Teatru
5 sierpnia 20:00 wernisaż
W nowej pracy Krzysztofa Bagińskiego smutek przemijania jest uczuciem, w którym warto się zanurzyć. Dla Solarium Nowego Teatru artysta stworzył wideoinstalację, w której z dokumentalną wnikliwością przygląda się ruchowi lalek z archiwum warszawskiego Teatru Baj. Zadania aktorskie i improwizacje lalek wytwarzają niejednoznaczną choreografię. Gesty, interakcje i momenty zatrzymania formują się w dziwny taniec, pantomimę, a nawet rytuał. Za pomocą szerokich kadrów artysta odkrywa, zazwyczaj ukryte w ciemności, kulisy. Ujawnia magię – między innymi w relacji aktorów i lalek. Więź pomiędzy nimi, z pewnością, jest jednym z osobnych tematów pracy. Bagiński komponuje filmowy świat ze zręcznego performansu lalkarzy oraz tekstów prozatorskich i poetyckich, które – nawet jeśli nie bezpośrednio obecne w wideo – przywołują literacką aurę ich autorek. Za pomocą tego gestu opowiada o emocjach trudnych i nieprzystających do zwyczajowego wyobrażenia o publiczności teatru lalek. W opowiadaniu historii Bagiński korzysta z metody Bruce’a Naumana, inspirując się jego pracą “Clowns torture”. Podobnie jak Nauman, artysta każe swoim bohaterkom i bohaterom w nieskończoność przeżywać na ekranach silne emocje. Ale obrazy, które pojawiają się w jego pracy mogą przywodzić na myśl także (być może wbrew intencji) ślady najbardziej samotnego chłopca literatury, „Małego księcia” czy XIV-wiecznego emo-poematu „Roman de la Rose”. Czy w tych małych performerkach autor widzi (małego) siebie? Jaką historię lalki mają opowiedzieć za artystę? Jaką emocję przeżyć? Niezależnie od zamiaru artysty, jego lalki są nie tylko medium artystycznym, ale być może także obiektami potrafiącymi ustanawiać połączenia między duchami – czytać w myślach i dawać ciało cudzym sercom. Krzysztof Bagiński jest artystą, filmowcem i producentem muzycznym działającym w obszarze filmu, dźwięku i performance. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz na Dutch Art Institute. Bagiński jest współzałożycielem i członkiem kolektywu Kem, gdzie skupia się na dźwięku oraz organizacji wydarzeń i imprez. Współtworzy też „W Brzask”, cykl koncertów eksperymentalnych w ogrodach Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w warszawskiej Królikarni. Kurator: Michał Grzegorzek na zdjęciu Róża, lalka autorstwa Andrzeja Dworakowski ze spektaklu „Słoń i kwiat”.
|